| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
w oczy pełne ufności sypnięto piaskiem
na rozpostarte do lotu skrzydła zawieszono głazy
wyrywajace się z piersi serce ściśnięto gorsetem
doświadczone wolnością stopy uwięziono w błocie ...
i wtedy ktoś krzyknął: "leć! biegnij..."
...it`s too late...
....dopadło ... dopadło... dopadło..... byłam pewna, że nie dopadnie.... ale dopadło... Dopadło , trzyma ,dusi.... wyciska łzy... teraz jestem pewna, że nic nie umiera w człowieku, póki ten żyje.... Dopadło , bo wokół mnie Miłość i kontakt z ludźmi, którzy w nią wierzą i jej doświadczają .... A we mnie wszystko krzyczy "NIE!!!!" . Jak mogę zaprzeczać ich uczuciom zamydlając oczy własnym przekonaniem o ich fikcyjności ?...? Nie mogę.... więc zostawcie mnie wszyscy..... Z moja wiedzą , czy niewiedzą , z moim rozczarowaniem i brakiem wiary w ideały.... Dopadło, po prostu dopadło....
Nie proś mnie, nie wrócę.... to najrozsądniejsze, co mogę zrobić.... krzywdzę Cię...? To nie nowość. Nie jesteś pierwszy i nie bedziesz ostatni....To wiem napewno. Czysto konsumpcyjne podejście do życia...? Tak....od teraz Czysta Konsumpcja - uczuć przede wszystkim ... konsumpcja fizyczna też ...................... i jeśli jeszcze raz coś tu pierdolnę o potrzebie Miłości to proszę o skasowanie bloga.....
...a jednak Coś innego we mnie umarło... a ja z uśmiechem na ustach nucę marsz pogrzebowy...
Nie było mnie tu kilka dni... dla mnie to wieczność... a tu wszystko stanęło w miejscu. Kilka nowych notek, parę wiadomości od tych, którzy naprawdę o mnie myślą (Dziekuję Wam, miło było widzieć wyskakujace jedna po drugiej czerwone koperty..) Tylko od tych.... Pusta skrzynka mailowa i nawet niezmiennie ten sam obrazek na głównej stronie ..;)
A ja ...ja byłam na Bitwie...
...Olbrzymie pole zalane słońcem, niska wręcz stepowa roślinność. Na skraju las.Tam, w jego cieniu słychać niecierpliwe pobrzekiwanie zbroi,ciche rżenie koni,czujących napływającą adrenalinę.
Pot cieknący spod przyłbic znużonych oczekiwaniem rycerzy, zalewa oczy pozbawiając ostrości widzenia. A ich oczy patrzą w jeden punkt za płaszczyzną pola, na drugą stronę lasu, gdzie pewnie schowane są wojska wroga, w tej samej potędze zgromadzone siły, a może znacznie większe, dysponujące miażdżącą siłą...Większym potencjałem, nowocześniejszymi rozwiązaniami...?
Lęk miota się w nich z wolą walki ...pragnieniem walki jako jedynym rozwiązaniem konfliktu, bo zawiodły negocjacje, więc wytoczono ciężkie wojska i pora stanąć twarzą w twarz....z Wrogiem.
Czekają na sygnał Wodza "Do boju...!"....
A w zaroślach lasu na przeciwko siedzi mała dziewczynka i nucąc piosenkę, plecie wianek z kaczeńców dla swojej mamy...